Aynı şarkıyı dinleyip
Gözlerimi kapattığımda
Aynı sahne gözlerimin önünde,
Canlı, renkli, gerçek
Martının teki
Tek bacağını kaldırmış,
Tünemiş ağacın tekinin üstüne,
Alabildiğine olmasa da
Mavi su her taraf
Güneş batmakta tereddütlü
Bisiklet sesi her yan,
Zincirlerimden biri çıktı galiba
Aynı müzik
Aynı sahne
Farklı oyun
Farklı sufle
En güzeli, sufle sessizlik
Bir hayli gürültülü müzikle halbuki
Aynı müzik
Farklı sahne
Martının kaldırdığı ayak sağ mıydı, sol oldu sanki
Aslında herşey farklı.
Birisi
2 comments:
"oyun var oyun var şimdi başlıyor,
ancak hangi yan sahne belli değil,
bu kaçıncı perde hiç yorulan yok,
gerçeklerde düş var
düşler gerçeklerde.
Şarkılar bi oyundur çoğu zaman,
ben başroldeyim işte o zaman ..."
Ortaçgil'de yazmış benzer bişeyler, aklıma geliverdi okuyunca yazıyı...
birisi birisi hani bunun ilk sahibi? hepimiz birisi miyiz? teknik olarak öyleyiz de, burada noluyor? kendimi hesse romanında gibi hissetmeye başladım yine, yardımcı olacak yok mu?
Post a Comment